Alleen naar lubasi home

Deze week waren we de ochtenden gescheiden. Laura ging smorgens alleen naar lubasi home. Ze kon dus lekker een uurtje langer blijven liggen dan ik. De eerste ochtenden gingen prima. Maar woensdags had ze een echte pech dag. Omdat ik er niet ben neemt ze haar mobiel mee zodat ze weet hoe laat het is. Nou dat was geen goed idee. Want de kinderen die daar wonen vinden dat ook erg interssant. En wat gebeurde er. Hij werd gestolen. Keurig gemeld bij de zusters en de man die. Er werkt. Die zou het uitzoeken, balen, balen en nog eens balen. Tot overmaat van ramp kreeg ze ook nog een lekke band. En moest ze het hele stuk om 12 uur, het warmst van de dag, terug lopen. Daar loop je dan met je16jaar, telefoon gestolen, lekke band ongeveer 4 km. Niet leuk. Dus toen ik thuis kwam trof ik daar ook een niet blije Laura aan. Effe knuffelen, gemeld bij Rebecca en hopen dat ze hem terug vonden. Het voordeel was dat er smorgens maar 5 kinderen waren geweest. Dus het was uit te zoeken. Alleen gingen de oudsten smiddags naar school en dan is het maar afwachten of ze het mee hebben genomen naar school? Na de lunch, denk dat het rijst was, terug naar lubasi home. Daar aangekomen is het super druk met scholieren en leerkrachten??? Wat blijkt er is een klas scholieren uit Engeland gekomen die verbonden zijn aan lubasihome. Ze hebben middels acties geld bij elkaar gehaald waar ze speelgoed voor hebben gekocht voor het kindertehuis. Super hoor en de kinderen hadden veel lol. Na even buiten te hebben gekeken ons maar gemeld op kantoor. En ......

YES de mobiel van Laura is terug. Gelukkig daar zijn we heel blij. Afgesproken dat we gewoon meedoen en dan zien we wanneer we gaan. Waarschijnlijk zijn ze er volgende week ook. Leuk maar wel erg druk. Maar dat zien we dan wel weer. De donderdags en vrijdags waren ze er niet.

Vrijdag ochtend was Laura aan t wassen en kwam er een busje aan met ik denk wel 20 kippen. Dus alle "mums" en kinderen lopen van het busje met 1 of 2 kippen en brengen die naar het "kippenhok" wat een stenen hutje is. Zelfs kinderen dien3 en 4 jaar zijn liepen met een kip. Ook waren er al 2 jongetjes een kip aan t kaal plukken, heel raar om te zien.

Vrijdags middag hadden We de stickers en het boek van de appie meegenomen.

Het leuke is dat de jongen met de beperking dit super leuk vond om te doen. Eerst samen gedaan en toen hij het snapte kon hij het echt goed. Ik weet niet of we het al hadden verteld maar elke maandag, woensdag en vrijdag komt er een student die de oudsten helpt met hun huiswerk. Helemaal goed alleen hij was wel erg geïnteresseerd in wat we in het weekend gingen doen. Dat hebben we maar een beetje afgehouden dat we activiteiten hadden gepland. Verder komt er regelmatig een vrijwilliger uit Engeland, Tiffany. Zij is er al een half jaar en blijft nog een half jaar. Zij verteld ons veel over zaken rondom lubasi home en wat er te doen is. Bv een festival,wat binnenkort plaats vindt. Ook hebben we het met haar gehad over dat het handig zou zijn om de boel te sorteren en in bakken te doen. Nu ligt alles op een grote bult op een karpet in het midden van de kamer. Alles door elkaar, knuffels, poppen, auto,s, dieren enz. Ze had dit al een beetje opgepakt door de knuffels in een doos te doen. Ook vertelde ze over een tehuis voor jonge moeders, vaak zijn ze niet vrijwillig zwanger geraakt en nodigde ze ons uit om een keer mee te gaan. De meiden vinden het wel leuk om bezoek te krijgen. Verder vroeg ze of we maandag willen helpen met spelletjes voor de kinderen. Super leuk dus natuurlijk helpen we dan mee. Het is maandag en dinsdag nationale vakantie in Zambia en dan zijn alle scholen vrij en dus alle kinderen in het kinderen tehuis.

Nou dat was alweer de tweede werkweek.

En onze activiteit in het weekend is....

Gorge swing. Wat dat mag zijn weten we niet zo goed. Kirsten, de andere Nederlandse vrijwilligster ging ook met ons mee. Het is niet bungy jumpen maar zoiets je zit namelijk niet vast aan alleen je voeten. Je maakt wel een vrije val van 53 meter.

We werden opgehaald door een open kar. Die hadden we al een keer gezien echte leek ons leuk om dit ook mee te maken. Het was ook leuk alleen ook super koud. We haalden nog een aantal anderen op en toen naar de gorge swing. Het was toch hoog. En zag er fantastisch uit. Het was ook spannend. We kregen uitleg en kregen gordels om waar we weer aan werden vast gemaakt. Het zag er zeer charmant uit. Hi hi. En toen... Moesten we springen.

Toen we terug gingen met de open kar naar het dorp liep over de weg heen een aap. Even later zagen we ook 3 olifanten langs de kant van de weg staan heel apart maar ook mooi om mee te maken. Nou we kunnen jullie vertellen deze dag en vooral de gorge swing was geweldig, super gaaf. Zie de foto,s die zetten we vandaag of morgen vast ook op het blog.

Tweede werkweek school Cheshire home

Vrijdagmiddag 17.30. De tweede week zit er op . Wat gaat dat snel. Na maandags met de taxi naar Cheshire home te zijn geweest ben ik de dagen erna op de fiets gegaan. Hetbis midden in het centrum. Smorgens is dat wel goed te doen maar middags om 12 uur terug is het erg druk. De auto,s houden niet echt rekening met fietsers dus dan is het wel oppassen geblazen.

ik begin om 8 uur. Dat is best vroeg want Laura begint pas om 9 en kan dus lekker uitslapen. wanneer ik daar kom wachten we op het busje wat de kinderen van huis op haalt. Die komt vaak tussen 8.30 en 8.45 aan. Dan worden de rolstoelen voor een aantal kinderen opgehaald en die worden of door de chauffeur of door de oudste jongens van school uit de bus gehaald en in de rolstoel gezet. Het zijn oude rolstoelen. Soms zitten er geen banden meer op of hebben ze op de zitting een tuinstoeltje gezet waar de kinderen op zitten. Echt erg eenvoudig. De kinderen gaan naar de klas. De teachers staan dan soms best nog lang buiten te praten. Als ze in de klas komt moeten de kinderen gaan staan en zeggen ze goodmorning teacher en de teacher zegt dit ook en vraagt hoe het met ze gaat. Daarna mogen ze gaan zitten.en wordt aan de oudsten gevraagd het bord schoon te maken en de tafels. En vaak moeten ze dit ook in de andere klas doen. Daarna begint de les vaak eerst met rekenen. 3 sommen. Er zijn kinderen die het zelfstandig kunnen maar ook die veel hulp nodig hebben. rond 10 uur moeten ze hun handen wassen en krijgt ieder kind een kop thee en 2 plakken brood. Soms gaan we als het op is naar buiten en soms gaat de juf nog door met een aantal lessen. ze heeft al verteld over elkaar helpen ook thuis dat je zelf je bed op moet maken en je moeder kan helpen. Ze verteld het vind ik wel op een eenvoudige vrolijke positieve manier. Zo hebben we het deze week gehad over de seizoenen en goed gevarieerd eten. donderdag kwam de teacher naar me toe en vertelde dat ze me vandaag de ruimte gaf om zelf les te geven. Nou daar was ik niet op voorbereid dus maar netjes gezegd dat ik niks had voorbereid dus het maar een andere keer doe. Nu ben ik bij sunbird me maar een beetje aan het voorbereiden op de kleuren , de seizoenen, tellen en de vormen. zodat als ik. Of een keer de vraag krijg ik dat gewoon kan doen.

Soms gaan we naar buiten. Dan wordt er een kleed gepakt waar de kinderen op moeten zitten en voor de teachers worden er stoelen gehaald. Er wordt van de kinderen verwacht dat ze op het kleed blijven zitten. Als dat 15 min is tot daar aan toe maar het duurt soms wel een uur. En dan wordt er weinig door de teachers gedaan. Maar ja zo gaat dat dus hier. We hebben ook van een andere vrijwilliger gehoord dat teachers soms gewoon niet komen. Heel vreemd. Maar het gebeurt dus allemaal. er is deze week ook nog een andere vrijwilliger gekomen op de school. Het is een Belgische student. Wel leuk want we kunnen Nederlands met elkaar praten. Aangezien de teachers ons er niet echt bij betrekken hebben we zo wel wat aan elkaar.

vandaag was er sportdag. Ik had hoge verwachtingen. We zouden iets doen met muziek en bewegen en spelletjes. De juffen hadden in plaats van rokken vandaag broeken aan. maar verder stond er niks klaar. De kinderen kwamen en we begonnen heel kort in de klas en daarna gelijk naar buiten. Daar stonden we dan. Te wachten tot er iets ging gebeuren. er werd met elkaar gesproken maar verder niks. Op bepaald moment werd tegen de Belgische student gezegd dat zij toch iets had voorbereid. Maar dit was niet zo. Zij schrok net als ik van die vraag. Maar toen werden er ballen gehaald, kleine en een hele groten. Er was een groepje met rolstoelers en lopende kinderen. Hier werd een tijdeje mee gespeeld, rollen, gooien en vangen. Daarna werden er nog wat andere spelletjes gehaald maar die waren veel te klein en veel te moeilijk. Maar goed dan bedenk je daar wel andere dingen mee. je moet hier eigenlijk gewoon heeeeel veeeel zelf initiatief tonen door allerlei dingen zo maar te gaan doen. Niet teveel,vragen maar gewoon doen. Daar moet ik wel aan wennen. Maar ik heb nog een week. Of eigenlijk 3 dagen want maandag en dinsdag het officiële vakantie in zambia.

Vrije tijd in zambia

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen. Dit mocht ook wel want Laura was moe en niet helemaal fit. Smiddags zouden we op een olifant rijden maar helaas dit werd gecanceld omdat er een andere kudde olifanten langs hetzelfde pad trok. De olifanten waar we op rijden worden daar onrustig van en willen er dan achteraan. Voor de veiligheid hebben ze het dus afgezegd. We zaten al klaar en moesten nu wat anders verzinnen om te gaan doen. Op naar de stad. Geld halen en we zijn naar de mukuni markt geweest. Dit is een pad met allemaal halletjes waar mensen hun spullen verkopen. Het zijn vooral soevenirs. Maar ja wij zijn domme Hollanders en die kijken eerst alleen maar voordat ze iets gaan kopen. Ze willen eerst weten wat er te koop is en dan pas beslissen. Dat is wel lastig in zo,n markt want de verkopers komen bij je, stellen zich voor en willen graag dat je binnen komt. Als je bij de een naar binnen gaat verwachten de anderen dat ook. Maar het is gelukt. Ze vertellen ook hele verhalen wie het heeft gemaakt bv. In een kraampje konden we eerst 1 ding kopen voor €5 later werden dit 2 en nog later 3 dingen voor €5. Het is erg grappig om mee te maken.

Zondags was de grote dag. Rond 9 uur werden we opgehaald en werden we naar het park gebracht waar we op een olifant zouden rijden. We moesten meerdere mensen ophalen en hoe dichter we bij de watervallen en het park kwamen hoe luxer de hotels. In het laatste hotel liep allemaal beveiliging en politie rond. Hier had de president gelogeerd. In dat park liepen ook zebra,s en giraffen en hertjes los rond. Erg gaaf om te zien.

Bij het park aangekomen kregen we eerst uitleg om vervolgens met zijn tweeën en de rijder op een olifant te klimmen. En wat zijn die beesten traag. We zaten op Timba een vrouwtje van 18 jaar. Het was er heuvelig en als we de berg afwaarts gingen moest je naar achteren leunen en ging je naar omhoog dan moest je naar voren leunen. Aan het eind mochten we ze nog voeren. Eerst een hand in de mond en dan met de slurf.echt heel gaaf om meegemaakt te hebben.

Daarna moest er gewassen worden. Onze eigen kleding bedoel ik nu En dat was best veel namelijk van de hele week. Met de hand wassen in een bad. Gelukkig hadden we wat ervaring opgedaan bij lubasihome dus het ging ons goed af.

Ook vandaag was de stroom er weer vanaf en nu vanaf 10 uur smorgens. Rond een uur of 15 hadden we weer stroom. Er is ook een Nederlands meisje gekomen die blijft voor 4 weken en sloot zich en beetje bij ons aan. Ze had een lange reis achter de rug en had behoefte om effe Nederlands te praten. Haar ook een beetje verteld hoe het hier gaat.

Maandag om 8.30 ben ik naar Cheshire home gebracht waar ik vanaf vandaag de ochtenden ben. Het is een kindertehuis voor kinderen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. Wanneer ik kom zijn de kinderen op de school die zich daar op het terrein bevindt. Ik ga de eerste week mee helpen in een klas met 6 kinderen een beetje ouder denk tussen de 13 en 17. De basis, rekenen, liedje en iets over schrijven en dan tekenen. Ik help veel een meisje wat erg spastisch is en dus bijna niet kan lopen en schrijven/tekenen. Ik kijk mijn ogen uit hoe het er gaat. Ik was heel trots op het huis wat getekend was door het meisje wat ik hielp. Dit kreeg nauwelijks aandacht van de juf. Als hier iets nagekeken wordt gaat er een schuine streep onder langs. Ik dacht dat alles fout was maar dat was niet zo. Ik was gewend aan de krullen. In de klas waar ik nu mee help is het erg gezellig. De juf maakt ook veel grapjes maar ik zie ook dingen van een andere klas. Deze heeft jongere kinderen en heeft meerdere kinderen. Ze zitten op een bepaald moment buiten op een kleed en moeten daar blijven zitten. Wanneer een ondeugend meisje opstaat en ergens anders naar toe wil heeft een van de juffen een stok in haar handen en dreigt ermee. Er wordt niet geslagen maar er wordt wel mee rond gelopen. Zo gaat dat dus. Rond 12 uur is het lunch tijd en ga ik terug naar sunbird. Eerst een taxi op zoeken en nu geprobeerd of hij me voor 10 kwacha naar sunbird wou brengen. En gelukkig hij ging akkoord. Dat is een mooi goedkoop ritje dus. Ongeveer € 1. Smiddags weer naar lubasihome. Hier gaat het er wat ongedwongener aan toe. We mogen de sleutel halen en naar de speelruimte toe. De kinderen komen dan al snel. Ze vinden het leuk om daar te spelen, kleuren, lezen, spelletje te doen. I like it too.

Om 16uur weer op het fietsje. Komen we terug is er weer geen stroom. Vervelend!!

De eerste werkdagen

Half 9 vertrokken we op de fiets naar ons werk. De eerste x fietste er iemand met ons mee zodat we de weg weten. Langs de weg lopen/zitten heel veel mensen. We komen over een spoor en langs dat spoor lopen ook mensen. Je moet hier links fietsen en rijden net als in Engeland. Dat is uitkijken en wennen. Het is ongeveer een kwartier fietsen de heenweg is prima te doen. Dan gaan we de berg af en dat gaat best snel. Maar de terug weg moeten we diezelfde heuvel omhoog en dat rond het middaguur de warmste tijd, de zon staat hoog. En de fietsen zijn natuurlijk niet in dezelfde staat als thuis. Dan wil je wel zweten En daar krijg je ook echt een betonnen kont van. Toch is het fietsen leuk want er wordt veel gezwaaid, geroepen, gelachen en gefloten. En lopend wat vele andere vrijwilligers moeten doen is toch snel driekwartier.

Daar aangekomen melden we ons bij het kantoor, hebben een kort gesprekje en worden naar de wasserij gebracht. Daar begint onze werkdag mee. Helpen met de was en dat is veel en alles met de hand. Ook hier is veel plezier. Er gaat heel wat zeep door heen en we krijgen uitleg hoe we het moeten wassen want wij doen het niet goed, en omdat we het niet gewend zijn zo te wassen liggen na 3 dagen onze vingers al open.

Na de wasserij worden we naar de bibliotheek/speelruimte gebracht en komen de kinderen bij ons. Dit zijn in ieder geval de twee jongsten die nog niet naar schoolgaan en de kinderen die nog moeten of terug komen van school. Hier wordt gespeeld met een speelgoed. Het lijkt heel veel maar het is bijna allemaal of niet compleet of stuk. Toch vermaken de kinderen zicH hier prima mee. Ook wordt er gelezen, samen met ons of alleen. Ditzelfde doen we smiddags. Als we komen komen de kinderen gelijk bij ons en willen graag met ons mee naar de library.

elke ochtend gaan we eerst naar de wasserij en daarna naar de speelruimte en in de middag zijn we de hele tijd in de speelruimte maar dat zijn maar 2 uurtjes. de kinderen durven steeds meer te vragen, vandaag vroegen 2 meisjes of laura hun Nederlands wou leren dus in de middag deed ze dat. Eerst het alfabet en toen woordjes of zinnen die zij wouden weten. Het was gezellig en ze hadden lol want sommige woorden konde. Ze moeizaam uitspreken.

dinsdag avond na het eten en even een spelletje gespeeld te hebben wou Laura gaan douchen maar ze was er niet alleen en was namelijk een salamander in de badkamer dus ging ze de volgende ochtend maar douchen. Maar de volgende ochtend haar grote vriend de salamander er nog steeds Dus hebben we hem gevangen met een bakje.

Woensdags zijn we met de taxi naar het dorp geweest. hierrbij moet je goed opletten welke taxi je neemt maar ook moet je van te voren een prijsafspraak maken. En ja ook dat is gelukt. Voor $3 wordt je gewoon er naar toe gebracht. Bij een andere bank gepint en gelukkig lukte dat wel. Daarna nog naar de supermarkt want we hadden gezien dat we vis zouden krijgen en dat is niet onze favoriet. Hiervoor dus wat croissantjes gehaald. Komen we terug is de stroom weer uitgevallen. Iets wat elke dag wel een keer gebeurt. Deze x duurde het wel erg lang namelijk 2 en half uur. Dan krijg je ook later eten en is de WiFi dus ook niet aanwezig. En wat doen we dan? Spelletjes, kaarten en dobbelen.

Zoals jullie weten moeten wij malaria pillen slikken en wij zijn in pilletjes slikken niet grote sterren. Maar het gaat ons goed af behalve gisteravond. laura stikte bijna in het pilletje en spuugde het pilletje met water en al uit oepss....

Vandaag hebben we een lijst gekregen met de activiteiten watze kunnen gaan doen en ook stond er op dat ik naar cheshire home mag. Morgen eerst een gesprek met Rebecca over hoe en wat. Wordt vervolgd.

Introductie

Hadden we net op het blog geschreven dat we geen muskietennetten hadden, gingen we terug naar ons huisje en kwam whiteson(wie eigenlijk een neger is) aankloppen om de muskietennetten op te hangen.

Niet veel later viel de stroom uit terwijl wij een spelletje aan het spelen waren. Daar zit je dan in het donker en ook echt donker want om 7 uur is het hier al donker. je gaat hier ook niet laat naar bed. De eerste nacht onder een muskietennet slapen. Das even wennen want je kan niet zomaar uit je bed. Na een redelijke nacht waarin we een aantal x wakker zijn geweest van getoeter van trucks Zondags eerst ontbeten en daarna een relax dag. Rebecca komt reglematig vragen wat de plannen zijn en verteld de mogelijkheden. Omdat we een aantal spullen moeten kopen zoals een goede stekker en batterijen wordt er een taxi geregeld die ons naar de winkel brengt. Ook dat is wel een hele ervaring. Geld wisselen gaat daar weer anders en dan Nederland wat wel erg geautomatiseerd Is. Wel waren we in een supergrote winkel waar je echt van alles kan krijgen. Van snoepgoed, koekje, drinken enz maar ook stekkers enz. toen we klaar waren moesten we weer wachten op de taxi die ons weer op zou halen. Toen we zaten te wachten werden wij aangekeken. Het blonde haar van Laura trekt toch wel veel aandacht. Jongens gaan echt staan kijken. Bij het guesthouse hebben we geluncht. De maaltijden zijn goed te eten. Er zijn in het vrijwilligers huis meer vrijwilligers uit verschillende landen; Ierland, Mexico, Australië enz. Veel jongeren aardig maar ja ook allemaal engels pratend. En we kunnen het redelijk verstaan maar zelf op de juiste woorden komen is nog wel lastig. Ze vragen ons mee te gaan naar een backpack hotel waar meerdere backpackers en vrijwilligers komen. je kan daar dus ook lekker zitten en er is ook zwembad. We gaan mee. Je ziet weer hoe dingen gaan en leren wat mensen kennen en ook livingstone. Leuk maar ook wel wat onwennig. De mensen zijn hier erg vriendelijk, praten veel met je willen van alles weten en ook helpen. Savonds lekker gerelaxt in ons eigen huisje. Waar we gewoon Nederlands kunnen praten.

Maanda(vandaag) hebben we introductie. Een gesprek met Rebecca de initiator van Dream livingstone. Ze verteld ons van alles, het ontstaan ervan, over haarzelf en de cultuur, wat we wel/niet kunnen doen. De knuffels geven en de manier van groeten hoe ze dat doen in zambia, de regels van het huis, de activiteiten die we kunnen doen tijdens ons verblijf en ook verteld ze over de verschillende projecten. Als je ideeen hebt hoe je dat kunt doen. We zijn goed door travelactive voorbereid want we waren van veel dingen op de hoogte. Dat is wel fijn.

Smiddags krijgen we een toer door de city en gaan we bij lubasihome langs, kindertehuis live of hope. En laat ze ons verschillende dingen zien. Dat maakt wel veel indruk. Iedereen is bezig, vele markten, mensen die zelf dingen maken en dan door verkopen om zo zelf geld te kunnen verdienen. Maar ook piepkleine huisjes aan de kant van de weg waar families wonen. Die echt niet veel hebben. Kinderen die niet naar school kunnen omdat er geen geld voor is. En daardoor dus gewoon hele dagen thuis, langs de kant van de weg zitten. En er wordt veel gelopen, gefietst, auto gereden. Aan de linkerkant. van en naar winkels enz

we hebben overlegd dat we ervoor kiezen om naar libasihome tegaan omdat we de engelse taal nog niet machtig zijn en wij denken dat je op de malotaschool dat dan toch echt wel moet kunnen. Verder hebben we het ook gehad over Cheshire home. Dit is een tehuis voor verstandelijk gehandicapten. Ik wil ook daar wel graag maar toe. Rebecca gaat dit voor me vragen. Als dat kan dan ga ik Smorgens naar chesirehome en middags naar lubasi. maar we beginnen morgen met libasihome waar Laura en ik samen naar toe gaan. We gaan op de fiets De eerste x gaat er iemand mee en dan als we het kunne gaan we alleen. Spannend.

Wat een reis....

Vrijdag 4.45 de wekker. Nog een Nederlands ontbijtje. Een knuffel van Marck. Om 5.45 vertrekken we naar Almere. Waar we nog net de trein kunnen halen naar Schiphol. Oei bijna de trein in zonder de rugzak van Laura, die had Richard nog om. Gelukkig ontdektten we het op tijd.

Op Schiphol aangekomen op zoek naar waar we moeten inchecken en hoe het zit met de bagage. Alles gaat nu via selfservice inchecken. Maar het gaat goed. Dan blijkt dat we misschien onze bagage in Johannesburg moeten oppikken. Omdat het geen rechtstreekse vlucht is. Gelukkig helpt een meisje bij de balie ons en die checkt ons in ook voor de vlucht van Johannesburg naar livingstone en zorgt dat de bagage direct door gaat naar livingstone.

Dan moet je wachten, wachten en nog eens wachten. We vertrekken iets later en eenmaal in het vliegtuig hebben we weer vertraging. Dan is er iemand die het paspoort kwijt is en van wie de bagage wel in de laadruimte van het vliegtuig zit. Dus weer wat langer wachten.

We vertrekken om 11.30 en dat gaat super goed. Wat wordt je in het vliegtuig verwent. 3 x een maaltijd en ook regelmatig drinken. Prima. Alleen wel een lange zit. Om 22 uur aangekomen en dan krijg je weer het ritueel paspoort controle en waar moet je naar toe. Maar ook toen de pendelbus gevonden die ons naar het hotel brengt waar we de nacht verblijven.

De volgende dag opnieuw vroeg op om eerst te ontbijten en opnieuw naar het vliegveld in Johannesburg te gaan, want ook daar moet je ongeveer 3 uur van te voren aanwezig zijn. Weer zoeken en kijken want waar moet je naar toe?? Er kwam hulp, een jongeman die ons hielp en ons naar de incheckbalie bracht en vervolgens naar de paspoort controle. Erg aardige jongeman maar we hadden het alleen ook gered. bij de paspoortcontrole vroeg hij dan ook of nog iets hadden voor hem??? Zo gaat dat dus. Ze bieden zich zelf aan en verwachten dan ook nog wat.

Ook nu ging het verder goed. We vlogen door met een veel kleiner vliegtuig en de vlucht was ook maar 2 uurtjes. We konden mooi naar buiten kijken en om 12.45 landden we in Livingstone. Dan komt opnieuw het ritueel van paspoortcontrole en visum aanvraag. Dus weer wachten. Na bijna een uur staan we buiten met gelukkig ook de bagage. We werden opgehaald door Rebecca. Zij is de initiator van Dream Livingstone en verteld ons in de autorit naar het guesthouse het een ander over Zambia en Livingstone.

En tja het ziet er hier toch echt wel anders uit dan in Johannesburg. Veel zand, dor en mensen die overal lopen langs de weg. Bij het guesthouse aangekomen worden we door Rebecca rondgeleid en naar "ons" huisje gebracht. Klein maar wel iets voor onszelf. 2 bedden, tafel, stoelen, douche en wc. Het ziet er echt wel anders uit dan bij ons. eerst maar even bijkomen en alles op ons in laten werken. Dan langzaam onze tas uitpakken. En tja dan komen we erachter dat we de verkeerde stekker mee hebben. Helaas dus die zullen we hier nieuw moeten halen. Ook zijn er geen muskieten netten maar wel veel muggen. Dus gelijk maar insmeren met deet.

tussen door wordt het eten gebracht en dan is het tijd om maar even internet op te zoeken om een eerste verhaal te vertellen en het thuisfront te laten weten dat we veilig zijn aangekomen.

Nou dat waren onze eerste 2 dagen die zijn goed gegaan. Morgen rustdag om maandag te beginnen met een introductie en een gesprek waar we vrijwilligerswerk gaan doen.

tot de volgende x

groetjes Laura en Nancy

Wat gaan we doen en Diploma gehaald

Zo de laatste week Nederland. Het komt nu wel heel dicht bij. Vorige week hebben we gehoord waar we naar toe gaan om vrijwilligerswerk te gaan doen. We gaan naar Lubasi home. Dit is een kindertehuis met ongeveer 55 kinderen. En/of naar de Malota school. Dit zorgde eerst voor verwarring want wat werd het nu het kinder tehuis of de school. Dus maar even navraag gedaan. Wat blijkt we kunnen/mogen kiezen. Het kan of of maar we kunnen ook een combinatie maken. We krijgen een gesprek en kunnen dan beslissen wat we gaan doen. Nice. En oh wat heb ik er zin in.

Dan hebben we afgelopen donderdag ook nog het goede nieuws gehad dat Laura is geslaagd. Super want nu is ze echt klaar met school en hebben we geen schoolstress meer.

We zijn de laatste dingen aan het uitzoeken want hoe zit het met overstappen in een ander land. Moet je dan ook wat regelen En hoe komt het met je bagage enz enz. En natuurlijk hoe gaat het in zambia. We hebben er super veel zin in en wachten het maar af.

Groetjes Nancy

voorbereidingen

Hallo,

Nee we zijn nog niet vertrokken maar om er in te komen en te snappen hoe dit weblog werkt begin ik vast met dingen op te schrijven. Want de voorbereidingen horen er ook bij.

Nog 1 maand en dan gaan we. We hebben al backpacks geregeld. We lezen af en toe wat informatie over Zambia. We hebben in februari al onze trainingsdag van muses gehad. Erg interessant en leerzaam. Bv dat je als vrijwilliger ook zelf veel initiatief moet tonen. Ze zijn het bv daar niet gewend om je aan te sturen. Nou dat is wel goed om te weten want dan wordt van ons iets verwacht. Het visum voor Richard is besteld. Af en toe pakken we de lijst erbij wat we mee moeten nemen. En afgelopen maandag hebben we onze vaccinaties gehad. Wel geteld 4 prikken. Maar ja het hoort er allemaal bij. De malaria pillen zijn besteld. De ORS en de deet zijn er.

Maar nu eerst moet Laura het examen nog afronden.

Als er weer nieuwe ontwikkelingen zijn schrijf ik weer dus ik zou zeggen tot gauw