Hadden we net op het blog geschreven dat we geen muskietennetten hadden, gingen we terug naar ons huisje en kwam whiteson(wie eigenlijk een neger is) aankloppen om de muskietennetten op te hangen.

Niet veel later viel de stroom uit terwijl wij een spelletje aan het spelen waren. Daar zit je dan in het donker en ook echt donker want om 7 uur is het hier al donker. je gaat hier ook niet laat naar bed. De eerste nacht onder een muskietennet slapen. Das even wennen want je kan niet zomaar uit je bed. Na een redelijke nacht waarin we een aantal x wakker zijn geweest van getoeter van trucks Zondags eerst ontbeten en daarna een relax dag. Rebecca komt reglematig vragen wat de plannen zijn en verteld de mogelijkheden. Omdat we een aantal spullen moeten kopen zoals een goede stekker en batterijen wordt er een taxi geregeld die ons naar de winkel brengt. Ook dat is wel een hele ervaring. Geld wisselen gaat daar weer anders en dan Nederland wat wel erg geautomatiseerd Is. Wel waren we in een supergrote winkel waar je echt van alles kan krijgen. Van snoepgoed, koekje, drinken enz maar ook stekkers enz. toen we klaar waren moesten we weer wachten op de taxi die ons weer op zou halen. Toen we zaten te wachten werden wij aangekeken. Het blonde haar van Laura trekt toch wel veel aandacht. Jongens gaan echt staan kijken. Bij het guesthouse hebben we geluncht. De maaltijden zijn goed te eten. Er zijn in het vrijwilligers huis meer vrijwilligers uit verschillende landen; Ierland, Mexico, Australië enz. Veel jongeren aardig maar ja ook allemaal engels pratend. En we kunnen het redelijk verstaan maar zelf op de juiste woorden komen is nog wel lastig. Ze vragen ons mee te gaan naar een backpack hotel waar meerdere backpackers en vrijwilligers komen. je kan daar dus ook lekker zitten en er is ook zwembad. We gaan mee. Je ziet weer hoe dingen gaan en leren wat mensen kennen en ook livingstone. Leuk maar ook wel wat onwennig. De mensen zijn hier erg vriendelijk, praten veel met je willen van alles weten en ook helpen. Savonds lekker gerelaxt in ons eigen huisje. Waar we gewoon Nederlands kunnen praten.

Maanda(vandaag) hebben we introductie. Een gesprek met Rebecca de initiator van Dream livingstone. Ze verteld ons van alles, het ontstaan ervan, over haarzelf en de cultuur, wat we wel/niet kunnen doen. De knuffels geven en de manier van groeten hoe ze dat doen in zambia, de regels van het huis, de activiteiten die we kunnen doen tijdens ons verblijf en ook verteld ze over de verschillende projecten. Als je ideeen hebt hoe je dat kunt doen. We zijn goed door travelactive voorbereid want we waren van veel dingen op de hoogte. Dat is wel fijn.

Smiddags krijgen we een toer door de city en gaan we bij lubasihome langs, kindertehuis live of hope. En laat ze ons verschillende dingen zien. Dat maakt wel veel indruk. Iedereen is bezig, vele markten, mensen die zelf dingen maken en dan door verkopen om zo zelf geld te kunnen verdienen. Maar ook piepkleine huisjes aan de kant van de weg waar families wonen. Die echt niet veel hebben. Kinderen die niet naar school kunnen omdat er geen geld voor is. En daardoor dus gewoon hele dagen thuis, langs de kant van de weg zitten. En er wordt veel gelopen, gefietst, auto gereden. Aan de linkerkant. van en naar winkels enz

we hebben overlegd dat we ervoor kiezen om naar libasihome tegaan omdat we de engelse taal nog niet machtig zijn en wij denken dat je op de malotaschool dat dan toch echt wel moet kunnen. Verder hebben we het ook gehad over Cheshire home. Dit is een tehuis voor verstandelijk gehandicapten. Ik wil ook daar wel graag maar toe. Rebecca gaat dit voor me vragen. Als dat kan dan ga ik Smorgens naar chesirehome en middags naar lubasi. maar we beginnen morgen met libasihome waar Laura en ik samen naar toe gaan. We gaan op de fiets De eerste x gaat er iemand mee en dan als we het kunne gaan we alleen. Spannend.