Laatste week vrijwilligerswerk

Zo beginnen we al aan ons laatste week vrijwilligerswerk. Wat gaat het snel. Maandag en dinsdag is het nationale vakantie en zijn alle scholen dicht. Hierdoor ga ik maandags en dinsdags dus ook hele dagen naar lubasihome. Want alle kinderen zijn dan dus thuis. Heel benieuwd hoe dat gaat. Maandags was wel speciaal want er zou een soort sportdag, spelletjesdag zijn. Toen we er aan kwamen waren de engelse scholieren er nog niet. We hoefden niet te wassen maar konden naar de sportvelden gaan. Daar waren ze bezig met alles klaarmaken; een voetbalveld, korfbal, de tafels en alles werd steen vrij gemaakt. We hebben maar even meegeholpen. Al snel kwam er een mom bij ons en nodigde ons uit voor de lunch. Omdat we een beetje bang waren om schima,(speciaal Zambiaans gerecht) of iets wat we niet zo lekker vonden en ook omdat we bij sunbird hadden gezegd dat we daar zouden eten hebben we dit niet gedaan. Een mom is een vrijwilliger uit de buurt die daar mee helpt met de dagelijkse dingen.

Later in de morgen kwamen de scholieren en zijn we eerst met de spelletjes begonnen die zij mee hadden genomen, spelletjes, knutselen, nagellakken, lomen enz. Voor de lunch naar sunbird. Bij terugkomst lubasihome was iedereen nog aan het eten. We werden nogmaals uitgenodigd door een mom, en ook door de zuster. Maar ja we hadden al gegeten en dus niet gedaan. HEEL FOUT is dat. Want je moet dan eigenlijk wel iets nemen. Maar ja daar hebben we weer van geleerd. Daarna begonnen ze met een soort modeshow. Erg grappig om te zien met bloemen hadden ze zich versierd en wie het mooist over de catwalk kon lopen. Er werd flink gejoeld. Daarna werden er teams gemaakt, voetbal en korfbal. Leuke hiervan was dat de Moms een soort dansje maakten als er gescoord werd en erbij zongen. Geweldig. We voelden ons wel een beetje teveel zoveel Engelsen, alle Moms en ook nog andere vrijwilligers. Maar toch was het super om mee te maken.

De dinsdags waren de Engelsen er al wel. Er was een groep die spelletjes deden en een groep die de jongenskamer aan het schilderen is. Laura en ik hebben eerst maar meegeholpen met de was en ook nog met bonen uitzoeken. Toen zagen de jongste kinderen ons en liepen al naar de library en gingen daar voor de deur staan en gebaarden ons ook te komen. Dat is toch wel erg leuk om zo te merken dat de kinderen het leuk vinden dat je er bent. Maar helaas we mochten vanmorgen niet in de library want er werden nieuwe computers aangesloten en de Engelsen waren er ook. Oké dan maar vermaken met de dingen die wij mee hadden. Ballonnen, bellen blaas. Simpel maar ze vinden het fantastisch. Toen we na de lunch weer kwamen waren de scholieren er niet maar veel kinderen zaten in een soort buitenplaats. Weer mochten we niet naar de library want er kwamen visitors. Als die geweest zijn dan wel. Nou wachten, spelletje doen, wachten en zitten. Er zat vaak een mom bij. Want ze moesten zich echt gedragen. Na een uur moesten echt alle kinderen daar zitten EN kwam er een bus binnen gereden. Er stapten oudere mensen uit Canada uit. De kinderen zongen een welkomstlied. Er werd het een en ander gezegd en ze kregen voedingsmiddelen, enz. Daarna moesten ze zich voorstellen en een praatje maken. Heel kort daarna werden ze verder rondgeleid. Er kwamen nog wel wat Canadezen naar ons en hebben ook een praatje met ons gemaakt. Blijkbaar was er ook verteld dat er een moeder en dochter vrijwilligerswerk daar deden. Is toch ook wel weer. Speciaal.

Woensdags was weer een "gewone"dag. Ik naar Cheshire home smorgens en smiddags naar lubasi. De scholieren waren smorgens al geweest maar smiddags waren ze er niet. Op naar de library. Is alles opgeruimd in grote zakken??? De jongsten spelen buiten en mogen niet met de loopauto,s spelen en de oudsten in de library lezen en huiswerk maken. Buiten vermaken we ons ook prima hoor. Op een bepaald moment moeten alle kinderen weer naar de eetkamer. Daar zitten ze te wachten. En wat blijkt? Er komt weer bezoek. Weer worden ze welkom gezongen en wordt er het een en ander gezegd. Ook dit was weer heel bijzonder om mee te maken. Daarna een andere fietsroute genomen. Minder glad op de weg, meer, veel meer mensen op de weg en veel meer zandpaden.

Benieuwd naar de dag van morgen.

zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen wordt lubasi home op allerlei manieren geholpen. Nu had mijn lieve man thuis ook geld ingezameld voor hun voor speelgoed. Maar omdat ze al zoveel hebben gekregen en er ook nog andere kindertehuizen zijn die het veel minder hebben begonnen we er een beetje over te twijfelen. Wat kunnen we nog meer doen. Dus overlegd met de coordinator hier, Rebecca en Kennedy. Die kwamen met een voorstel om kindertehuis village of hope een fornuis te geven en evt voeding, als meel en dergelijke. Na overleg met Richard heeft die met de achterban overlegd. Tot onze grotevreugde gaan jullie akkoord. Super, fantastisch. heel erg bedankt. Jullie zullen hier ook foto,s van zien want het wordt officieel overhandigd met de kinderen erbij. Hoe mooi is dat? En dan is er ook nog wat geld over voor speelgoed voor. Lubasi home. Top jongens jullie zien /horen van ons